Powojenny okres stalinowski (1944 - 1956) w Polsce. Bestie, bandyci, zbrodniarze i mordercy u władzy

 Nie pomylę się chyba wcale twierdząc, że Polska po II wojnie światowej nie jest wolnym i niepodległym krajem, bowiem wciąż znajduje się pod okupacją polskojęzycznych rządów. Wciąż jest krajem zniewolonym.

Przypomnę, że Polska w czasie okupacji niemieckiej straciła ponad 80 % polskiej inteligencji!  Polska utraciła +/- 40 % przedwojennego majątku narodowego. Utraciliśmy 90 % dóbr kultury narodowej i 90 % infrastruktury przemysłowej.

Mógłby ktoś powiedzieć, że bzdurzę, proszę bardzo - ma prawo tak myśleć, ale prześledźmy sobie na spokojnie, dotychczasowe rządy w Polsce. 

Zacznijmy od okresu stalinowskiego czyli panowania w Polsce samozwańczych władców (od 1944 do 1956 roku), którzy miłościwie nam panowali za sprawą sfałszowanych wyborów. Jednym słowem - okupacja sowiecka.

Jeszcze w trakcie trwania II wojny światowej zawiązała się Krajowa Rada Narodowa (w noc z 31 grudnia 1943 na 1 stycznia 1944) – samozwańcze ciało polityczne utworzone przez Polską Partię Robotniczą (PPR). 

KRN sama określała się jako „faktyczna reprezentacja polityczna narodu polskiego, upoważniona do występowania w imieniu narodu i kierowania jego losami do czasu wyzwolenia Polski spod okupacji”. 

Pierwszy powojenny prezydent Bolesław Bierut, sprawował władzę w Krajowej Radzie Narodowej od 31 grudnia 1944 roku do 4 lutego 1947, a po sfałszowanych wyborach parlamentarnych w 1947 roku, od 5 lutego 1947 do 17 marca 1954 roku, piastował urząd Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej. Niestety, okazał się agentem NKWD. Cudownie prawda?

Bolesław Bierut /Rotenschwanz/  wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, komunista, agent sowiecki NKWD, 1-szy sekretarz KC PZPR, zbrodniarz PRL-u; polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, z jego osobą wiązał się kult jednostki; Realizował program pełnego uzależnienia Polski od ZSRR. Odpowiada za liczne zbrodnie systemu komunistycznego w Polsce - stalinizm; od 1918 w KPP (Komunistyczna Partia Polski). W latach 30 aktywnie działał w Kominternie i był tajnym funkcjonariuszem NKWD. Więziony przez władze sanacyjne w Rawiczu (dzięki czemu udało mu się "przeczekać" stalinowskie czystki). W czasie II wojny światowej przebywał na terenie ZSRR i na polskich terenach okupowanych przez ZSRR. W roku 1943, został przerzucony do Polski, gdzie wszedł w skład Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Od stycznia 1944 roku przewodniczący Krajowej Rady Narodowej (władza utworzona przez komunistów w czasie II wojny światowej); uczuciowo związany był m.in. z Wandą Górską. Wzorem Józefa Stalina lubił pokazywać się z dziećmi (na jednej z fotografii trzyma na rękach Agnieszkę Holland);   syn Bieruta Jan Chyliński. źródło web.archive

Kolejną nieciekawą postacią był ściśle współpracujący z Bierutem, Jakub Berman, który również był agentem NKWD. Postać wyjątkowo mroczna: pospolity zbrodniarz i morderca.

Nie kto inny, ale sam Berman wprowadził w Polsce przemoc i krwawy terror przy pomocy swoich ludzi - stalinowskich zbrodniarzy żydowskiego pochodzenia.

Berman koordynował przygotowania setek procesów politycznych: członków Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich i Narodowych Sił Zbrojnych oraz bezwzględną, systematyczną walkę z Kościołem. 

Prowadził  politykę sowietyzacji i rusyfikacji polskiej kultury, dążąc do wytrzebienia polskiego narodowo-katolickiego sposobu myślenia. Ze względu na równoczesne łączenie przez Bermana nadzoru nad bezpieczeństwem i kulturą popularne stało się cyniczne powiedzenie, że odtąd w malarstwie dopuszczone będą wyłącznie trzy kierunki: "fornalizm, ubizm i represjonizm".

Realizując za parawanem systemu komunistycznego skrajnie szowinistyczną politykę żydowską i tępiąc najlepszych polskich patriotów! źródło rodaknet

Jakub Berman    -   wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komunista, stalinowiec, agent sowiecki od 1928, zbrodniarz MBP, UB, KPP, KC PZPR, polakożerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski;   wuj Marka Borowskiego;   brat Adolfa Abrahama Bermana.

Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 wyjechał z Warszawy do okupacji sowieckiej i poszedł na współpracę z okupantem. Od razu przyjął obywatelstwo sowieckie, agitował przed wyborami do tzw. Zgromadzenia Narodowego Zachodniej Białorusi i za przyłączeniem zajętych przez Armię Czerwoną ziem polskich do Związku Sowieckiego; Współorganizator Centralnego Biura Komunistów Polski w ZSRR (1944), jeden z organizatorów sowietyzacji Polski, współodpowiedzialny za terror stalinowski w Polsce; w latach 1944-1956 członek Biura Politycznego PPR, następnie PZPR, 1952-1954 członek Prezydium Rady Ministrów, 1954-1956 wicepremier. W latach 1949-1954 był członkiem Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. Bezpieczeństwa Publicznego; współodpowiedzialny za terror, zbrodnie, depolonizacje Polski - działalność Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Karierę polityczną zakończył w ramach "odwilży październikowej" 1956, w 1957 usunięty z PZPR. W 1983 odznaczony medalem Krajowej Rady Narodowej. Uniknął odpowiedzialności karnej.   źródło web.archive

ONI Teresa Torańska Jakub Berman (350 min)

Portret Jakuba Bermana

Ile razy będziesz wybierał tymczasowe żydowskie rządy w Polsce?

45 ZASAD ZNIEWOLENIA POLSKI

Szara eminencja Jakub Berman jest wujkiem Marka Borowskiego - znanego polityka SLD, swego czasu - wicemarszałka sejmu. Niezależnie od tego, że Marek Borowski wypiera się swojego wujka, to jednak po dogłębnym sprawdzeniu wygląda na to, że jego ojciec urodził się jako Aaron Berman, brat niesławnego Jakuba.

TAJNE PRZEMÓWIENIE JAKUBA BERMANA DO ŻYDÓW W POLSCE

Kolejną niechlubną postacią był Hilary Minc, który ściśle współpracował z Bierutem i Bermanem.

w 1949 został wicepremierem (od 1954 I zastępca Prezesa Rady Ministrów). Był jednym z twórców planu sześcioletniego – programu rozwoju polskiej gospodarki i przemysłu. Od 24 lutego 1949 był członkiem Komisji Bezpieczeństwa Komitetu Centralnego PZPR, nadzorującej aparat represji komunistycznych w Polsce, w szczególności działalność Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. W listopadzie 1949 został członkiem Ogólnokrajowego Komitetu Obchodu 70-lecia urodzin Józefa Stalina.

W 1956, po wydarzeniach Poznańskiego Czerwca, usunięto go z Biura Politycznego KC PZPR. Złożył samokrytykę, ale w 1959 został usunięty z KC PZPR i zmuszony do wystąpienia z partii.

Hilary Minc    -   wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, zbrodniarz stalinowski, stalinowiec, wicepremier, członek Politbiura, odpowiadał za sprawy gospodarcze; jeden z architektów (wraz z Maksymilianem Pohorille) gospodarczego bankructwa PRL, w "bitwie o handel" - 13 kwietnia 1947 r. – Polska Partia Robotnicza rozpoczęła akcję nazywaną "bitwą o handel". Zakładała ona silny rozwój handlu państwowego, reorganizację tzn. zniszczenie prywatnej i indywidualnej inicjatywy i spółdzielczości, znaczne ograniczenie handlu prywatnego oraz kontrolę cen. Doprowadziło to do znacznych trudności w zaopatrzeniu ludności w towary; wg. hierarchii partyjnej był trzecią co do ważności osobą w PRL (po Bierucie i Bermanie); odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski.  źródło web.archive

Konstytucja PRL z 22 lipca 1952 r. znosiła urząd prezydenta. Jego rolę przejęła Rada Państwa (urząd istniejący już pod rządami Małej Konstytucji z 1947 r.) – konstytucyjna kolegialna głowa państwa, na czele z Przewodniczącym Rady Państwa. Od 20 listopada 1952 do 18 marca 1954 Bolesław Bierut był prezesem Rady Ministrów (faktycznie kierował Radą Ministrów nieformalnie od 1950). Sprawując władzę, Bolesław Bierut był realizatorem interesów ZSRR wobec Polski i kierował procesem sowietyzacji. Był współodpowiedzialny za liczne zbrodnie systemu komunistycznego w Polsce (w tym ówczesnego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego powołanego do czynnego i bezwzględnego zwalczania terrorem i represjami przeciwników politycznych komunistów i Ministerstwa Obrony Narodowej, którego Główny Zarząd Informacji zwalczał wszelką nieprawomyślność wśród żołnierzy) oraz bezpośrednio odpowiedzialny (jako przewodniczący Komisji Bezpieczeństwa KC PZPR – od 1949, aż do śmierci w 1956) za terror i prześladowania polskich działaczy niepodległościowych, osobiście nadzorując śledztwa przeciwko żołnierzom Armii Krajowej i Wojska Polskiego, a także proponując i zatwierdzając wyroki – według niepełnych danych w czasie jego rządów stracono 2500 osób. Ofiarami Urzędu Bezpieczeństwa stali się członkowie Armii Krajowej i ludzie związani z polskim rządem w Londynie. Komunistyczna propaganda nazywała ich „podziemiem reakcyjnym” lub „zaplutym karłem reakcji”

Inni zbrodniarze u władzy, którzy podlegali bezpośrednio pod Bermana.

Roman Romkowski, właściwie Nasiek (Natan) Grinszpan-Kikiel (vel Natan Grünsapau–Kikiel), Grinszpan Menasze. Feliks, Ernest, Jaszka (ur. 16 lutego 1907 w Krakowie, zm. 12 lipca 1968 w Warszawie) – polski działacz komunistyczny, z rodziny żydowskiej, generał brygady bezpieczeństwa publicznego PRL, długoletni (1945–1954) wiceminister bezpieczeństwa publicznego. Członek Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej (12 grudnia 1945 – 21 grudnia 1948), członek Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (21 grudnia 1948 – 24 stycznia 1955). Zbrodniarz komunistyczny okresu stalinizmu, skazany w marcu 1957 na 15 lat więzienia, ułaskawiony w 1964.

.Józef Różański, także Jacek Różański, pierwotnie Józef Goldberg (ur. 13 lipca 1907 w Warszawie, zm. 21 sierpnia 1981 tamże) – polski prawnik żydowskiego pochodzenia, oficer NKWD i MBP, poseł na Sejm Ustawodawczy, zbrodniarz stalinowski.

Anatol Fejgin (ur. 25 września 1909 w Warszawie, zm. 28 lipca 2002 tamże) – członek KPP, PPR i PZPR, funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa Informacji Wojskowej i Urzędu Bezpieczeństwa PRL, zwolniony ze służby po ucieczce Józefa Światły, usunięty z PZPR za nadużywanie władzy, aresztowany i skazany na 12 lat więzienia.

LISTA ŻYDÓW w zniewalanej POLSCE.

I tak na koniec tego posta, odsyłam do artykułu w którym opisano losy mojego wujka Władysława Raczyńskiego żołnierza AK o pseudonimie GROM. 

Nie dane mi było go poznać. W swojej pamięci noszę jedynie łzy mojej mamy i jej sióstr, które go wspominały z wielkim rozrzewnieniem. 

Skazano go na śmierć w ramach powszechnej sowietyzacji Polski i walki z "wrogami" ludu czyli zaplutymi karłami reakcji.

Strzały za murami więzienia

Boże, w dobroci nigdy nie przebrany,
Na Krzyż i mękę Syna Twego rany,
Spraw byśmy mieli Ojczyznę szczęśliwą,
Daj Polskę wolną, wielką, sprawiedliwą.

„Grom”

INOWROCŁAW czci pamięć żołnierzy wyklętych

Kto zcałuje z Twych oczu łez ślad - rozmowa z Marią Sobocińską

Odpowiedzialność za łamanie praworządności w organach śledczych, prokuraturze i w sądach

Od sfałszowanego zwycięstwa do prawdziwej klęski